Ga leven!

Mijn eerste officiele zaterdag in Valencia! Het was opzich goed weer, dus tijd om op pad te gaan (nadat ik had uigeslapen natuurlijk 😋) Ik ging op pad met als doel een rugzak te kopen. Een best wel simpel iets zou je denken.. maar of dat ook zo was.. dat lees je wel aan het eind. 

Uiteindelijk is het een stadswandeling geworden van 3 uur lang. Ik had gister avond diverse dingen gegoogled om te zien en te doen in Valencia, maar de dingen waarvan ik dacht ik doe het een andere keer, ook die dingen kwam ik tegen met mijn wandeling. Want ja, ik loop maar ergens heen en heb totaal geen richtingsgevoel, dus kom ik altijd overal OF nergens. Best wel grappig. 

Zo kwam ik uit bij de Mercado Centra. De Mercado Central (centrale markt) van Valencia is een van de grootste overdekte markten van Europa. Op deze overdekte markt kun je allerlei lokale producten vinden zoals fruit, groente, vlees, vis, kazen en meer lekkers. De markt is gevestigd in een gebouw met een bijzondere modernistische architectuur.

Ook heb ik over Plaza del Ayuntamiento gelopen. Dit is veruit het grootste plein van de stad. Aan dit plein zitten onder andere het gemeentehuis (Ayuntamiento) en het postkantoor (Edificio de Correos y Telegrafos), Op het plein zelf staan rondom allemaal bloemenkramen en bankjes en een prachtige fontein. 

Verder ben ik tientallen winkels ingelopen, zoekend naar die rugzak. In het begin zag ik wel een paar leuke, maar dan is mijn twijfelfgehalte weer eens te hoog en had ik niemand bij me voor advies. Ook heb ik de hele dag getwijfeld om een trui te kopen omdat het morgen (zondag) best wel koud wordt. Uiteindelijk dus en de rugzak en de trui niet gekocht. Ik was in de primark voor een trui. Hoe is het toch mogelijk dat deze goedkope en eigenlijk best nare winkel overal te vinden is 😂 ik begrijp erg niks van.

Thuis nog even gerelaxed en toen gauw weer door. Ik had om 1700/1730 afgesproken om met lianne een wijntje te drinken en tapas te eten. Lianne woont tijdelijk 2 straten achter mij. Wat heb ik toch een lieve bijzondere vrouw ontmoet. Lianne en een vrouw met een heel verhaal en deze wil ik graag met jullie delen. Uiteraard heb ik hier haar toestemming voor gevraagd. Haar verhaal gaf me kippenvel, maar het inspireerde ook.  Maar voordat ik hier over vertel, eerst wat details over ons eten. We wilde dus tapas eten.. alleen bleek de tapas keuken pas om 1900 uur open te gaan, great. Dus uiteindelijk hebben we het met andere, maar wel ook heel lekkere hapjes moeten doen. Zo hadden we nacho's met guacamole (en pepertjes, dat was te merken ook! 🥵), burchetta, tortilla en uiteindelijk ook nog een gerechtje met makreel en paprika. Ik had hiervoor nog nooit makreel gegeten, maar het was eigenlijk best wel lekker. Het lijkt wel alsof ik hier elke dag weer iets nieuws proef of drink, hoe is het mogelijk. Roos die nog eens dingen gaat lusten (& proeven) 😋.

Over Lianne; Lianne komt meerdere keren per jaar naar Valencia voor een korte periode. Dit is niet altijd al zo geweest. Heel lang geleden is er kanker geconstateerd bij haar. Helaas was haar situatie zodanig slecht, dat zij al was opgegeven door de dokters. Op dat moment werd er een trial gestart, gesponsord door het KWF en Lianne had het geluk dat ze hier aan mee mocht doen. Wat had ze nog te verliezen? Helemaal niks. Deze trial heeft haar leven gered. Lianne heeft de kanker overleefd! Hoe is het mogelijk, het was een miracle. Lianne was zo dankbaar hiervoor, dat zij had bedacht om de Alpe d'HuZes op te gaan fietsen om zo geld op het halen voor het KWF, het gene wat haar leven heeft gered. Iemand die eigenlijk nauwelijks fietste, trainde vele malen met een geleende racefiets om die berg te befietsen. Dit was het einde van een nieuw begin. Zo is Lianne toen ter tijd ook gaan werken bij het KWF. Nu 10 jaar later is Lianne door de jaren heen een intensieve racefietser geworden en doet ze dit maar al te graag, ook hier in Valencia. Ook heeft zij na 10 jaar weer ontslag genomen bij het KWF. Ze vond het tijd om het nu echt allemaal af te sluiten. Ze legt uit dat ondanks dat zij genezen was van kanker, zij er nog altijd mee geconfronteerd werd. Dit kwam door onder andere haar werk, maar ook door contacten om haar heen. Zij was tenslotte degene die het had, opgegeven was en het overleefde. Ze legde me uit dat ze voelde dat ze uit die trein moest stappen nadat ze het had overleefd. Voordat er bij Lianne kanker geconstateerd werd, had zij altijd een heel druk leven, maar met wat was ze nou eigenlijk zo druk? Ze was altijd druk met de mensen om haar heen, maar vooral ook met haar carriëre. Dit heeft ze allemaal aan de kant gegooid, dit was voor haar het teken; Ga leven! Ga doen waar jij gelukkig van wordt!. Niet iets was standaard voorgeschreven staat voor iedereen.. een goede diploma, carriëre maken.. Is daar waar het hele leven om draait? Dit dacht zij ook altijd, tot dat ze dacht dat het einde in zicht was en zij dit einde toch passeerde. Pas toen kreeg zij het besef; wat ben ik al die jaren al aan het doen, waar ben ik nou echt zo druk mee? Sindsdien komt Lianne dus meerdere keren per jaar naar Valencia, ze is verliefd op de stad en fiets overal naartoe. Ook heeft ze dus voordat ze naar hier kwam een tijdje terug, ontslag genomen bij het KWF. Wat maakt het ook uit. Ze moet nog 10 jaar werken, maar waar maken we ons druk om? Werk is er altijd wel, toch! Lianne is gaan leven en daar zouden we alle een voorbeeld aan moeten nemen!

Zo ben ik dat ook aan het doen, ik ben aan het leven en daarom zit ik hier! Eerst maakte ik me altijd best wel druk over dat ik vroeg carriëre moest maken, met snel studeren was ik nog lekker jong en zou iedereen met willen hebben. Dit is altijd wat ik dacht. Maar van dat geloof ben ik volledig afgestapt. Ik had nu het geluk dat ik onbetaald verlof kreeg, maar kreeg ik dat niet, dan had ik een andere keus moeten maken om alsnog mijn droom waar te maken. En dat heb ik er voor over. Hoe leuk in mijn baan ook vind. Ik zit bij een top bedrijf met top collega's en heb het enorm naar mijn zin. Maar als mijn werk of iets andere het gene zou zijn wat mij in de weg staat voor mijn dromen, dan moet je soms dingen durven laten om vervolgens weer te gaan zoeken naar wat nieuws. En ik ben bereid dat risico te nemen, voor mijn eigen geluk.

The questions is, are you?